Vader wil kinderen zien

“Ik wil mijn kinderen graag zien, maar dat mag niet van hun moeder!” Marco zit radeloos tegenover me. Hij heeft al drie maanden zijn kinderen niet gezien. Van moeder Monique moest hij het huis verlaten en sindsdien houdt ze kinderen bij hem weg.

Stukje bij beetje komt Marco’s verhaal eruit. Hij is getrouwd met Monique en samen hebben ze drie kinderen, allemaal nog jonger dan 18 jaar. Ze zijn feitelijk uit elkaar, de kinderen wonen bij Monique, maar de scheiding is nog niet uitgesproken. Monique vindt dat de kinderen niet bij Marco mogen zijn, omdat de situatie daar onveilig zou zijn. Marco beseft dat hij tegenover Monique onhandig is geweest, maar dat heeft volgens hem geen invloed op zijn omgang met de kinderen. De houding van Monique maakt hem radeloos en zo kwam hij bij mij.

Na het verhaal van Marco heb ik via de advocaat van Monique een voorstel gedaan waarin Marco één moment per week de zorg voor de kinderen heeft. Dat voorstel hebben ze afgewezen met een verwijzing naar het gedrag van Marco, waar Monique echter niet verder op in gaat. De advocaat van Monique laat weten een echtscheidingsverzoek te hebben ingediend.

Door dit standpunt zie ik geen andere mogelijkheid dan bij de rechtbank een verzoek in te dienen voor een regeling, die geldt vóór de echtscheidingsprocedure, waarbij Marco één moment per week de zorg heeft voor de kinderen.

De rechtbank moet zo’n verzoek binnen vier weken in behandeling nemen en dat betekent dat er een zitting komt. De dag voor de zitting bespreken Marco en ik uitgebreid wat we de rechter willen laten weten.

Tijdens de zitting betoogt de advocaat van Monique dat Marco de kinderen alleen mag zien onder begeleiding van daartoe deskundigen. Namens Marco geeft ik aan dat vreemd te vinden, want Monique vertrouwt de kinderen ook toe aan gemeenschappelijke vrienden. Ik betoog dat een van de basisrechten ‘ongestoorde omgang van vader met de kinderen’ is en dat betekent zónder begeleiding. Pas als er concrete aanwijzingen zijn dat de veiligheid van de kinderen bij een van de ouders niet geborgd is, kan dit basisrecht worden beperkt. Daarop voortbordurend leg ik uit dat Marco zonder meer in staat is minimaal één dag per week de zorg voor de kinderen te hebben. En mochten er zorgen zijn over de veiligheid van de kinderen, dan kunnen de gemeenschappelijke vrienden begeleiden, want Monique heeft vertrouwen in deze vrienden.

Naast Marco en Monique met hun advocaten is er een vertegenwoordiger van de Raad voor de Kinderbescherming aanwezig. Hij begrijpt de zorgen van Monique, maar laat ook weten dat de kinderen en Marco wel een moment met elkaar moeten kunnen hebben en legt uit dat er verschillende vormen van begeleiding zijn. Als iedereen zijn zegje heeft gedaan is het aan de rechter een uitspraak te doen. Die komt gelukkig al binnen een week en is gunstig voor Marco. Hij krijgt eens per week omgang met zijn drie kinderen, onder begeleiding van de gemeenschappelijke vrienden. Er valt een last van zijn schouders en voor het eerst sinds hij bij mij binnenliep zie ik een lach op zijn gezicht.

De echtscheidingsprocedure duurt nog voort, maar Marco en ik zien de toekomst met vertrouwen tegemoet.

Een echtscheidingsprocedure verandert veel in het leven van alle betrokkenen. Zit jij in een vergelijkbare situatie? Schakel op tijd deskundige hulp in. Bel mij op 0548 745 000 of stuur een e-mail naar Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken..

_{De namen heb ik overigens uit mijn duim gezogen…}